Międzynarodowy Rezerwat Biosfery "Karpaty Wschodnie"
Międzynarodowy Rezerwat Biosfery „Karpaty Wschodnie” obejmuje zachodni kraniec Karpat Wschodnich, położony na terenie trzech państw: Słowacji, Polski i Ukrainy. Powstał w 1992 roku jako dwustronny polsko-słowacki transgraniczny obszar chroniony. Od 1998 roku jest obiektem trójstronnym polsko-słowacko-ukraińskim i zajmuje powierzchnię ponad 178,55 tys. ha. Zgodnie z ogólną zasadą ustaloną w programie „Człowiek i biosfera” (MaB) rezerwat dzieli się na trzy strefy funkcjonalne: centralną (bez ingerencji człowieka), buforową - zabezpieczającą wnętrze oraz przejściową, która służy opracowaniu i wdrażaniu zasad zrównoważonego rozwoju.
Po polskiej stronie najcenniejsze pod względem przyrodniczym obszary chroni Bieszczadzki Park Narodowy, tworzący strefę centralną i buforową. Powierzchnia Bieszczadzkiego Parku Narodowego wynosi aktualnie 29,20 tys. ha (86% lasy, 6% połoniny, 8% pozostałe ekosystemy nieleśne). Do wyjątkowych walorów Parku należą: krajobraz, z charakterystycznym układem pięter roślinno-klimatycznych, lasy puszczańskie z bogatą biotą mszaków, porostów i grzybów, fauną bezkręgowców charakterystycznych dla lasów o charakterze pierwotnym, połoniny ponad górną granicą lasu, malownicze doliny po dawnych wsiach, zwane „krainą dolin”.
Strefę przejściową stanowią dwa parki krajobrazowe. Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy o powierzchni 51,01 tys. ha (lesistość około 83%), utworzony został w 1992 roku. Park chroni charakterystyczny krajobraz równolegle położonych zalesionych pasm górskich, przełomowe odcinki Wetliny i Solinki, progi skalne na tych rzekach oraz inne interesujące formy ukształtowania powierzchni (gołoborze, jeziorka osuwiskowe). Ważnym elementem podlegającym ochronie są pozostałości dawnych wsi i inne obiekty zabytkowe (cmentarze wojenne, kolejka leśna). Znajdują się tu liczne rezerwaty przyrody: „Olszyna łęgowa w Kalnicy”, „Cisy na górze Jawor”, „Woronikówka”, „Przełom Osławy pod Duszatynem”, „Sine Wiry”, „Gołoborze”, „Zwiezło”.
Park Krajobrazowy Doliny Sanu o powierzchni 28,72 tys. ha, utworzony został w 1992 roku. Duży obszar (82%) zajmują tutaj naturalne zespoły leśne oraz drzewostany na gruntach porolnych. W dolinie Sanu występują różnorodne, półnaturalne zbiorowiska nieleśne, dlatego też flora i fauna obfituje w gatunki typowe dla terenów otwartych. Szczególnie bogata jest fauna ptaków drapieżnych. Chroni się tu także nieliczne już dziś ślady dawnych bojkowskich wsi, w tym cerkiew w Smolniku wpisaną na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na terenie Parku znajdują się rezerwaty: „Zakole”, „Krywe”, „Hulskie im. Stefana Myczkowskiego” i „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku”.
Użański Park Narodowy liczący obecnie 39,16 tys. ha powstał w 1999 roku. Na terenie Parku ustanowiono 7 rezerwatów przyrody (3 leśne i 4 botaniczne) oraz 10 pomników przyrody. Blisko 70% powierzchni pokrywają lasy bukowe z domieszką jodły i jaworu. Szczególnie cenne są lasy na górze Jawornik oraz w przedwojennym rezerwacie Stużyca, które dużej mierze zachowały pierwotny charakter. Czyste buczyny i jaworzyno-buczyny sięgają 1200 m n.p.m. i w formie krzywulcowej budują górną granicę lasu.
Nadsański Regionalny Park Krajobrazowy (NRPK) został utworzony w 1997 r. na obszarze 19,43 tys. ha. Park zajmuje dwa równoległe pasma górskie, przez które przebiega europejski dział wód. Znajdują się tu źródła Sanu przynależnego do zlewni Bałtyku i Dniestru uchodzącego do Morza Czarnego. Lasy i tereny zakrzaczone stanowią około 51,6% powierzchni parku, a grunty rolne aż 42,9%. Znaczna część tego obszaru chronionego w 2019 roku została włączona do Parku Narodowego Bojkowszczyna.